I'm by your side~ ใกล้ ๆ คุณ
Chapter 24 : เหตุผลที่อยู่ตรงนี้
‘เพราะเป็นนายไง อีทงเฮ เพราะเป็นนาย’
นิ้วยาวจับต้นแขนของคนที่ยังมุดอยู่ซอกไหล่ดึงออกมาเบา
ๆ ตาแดง จมูกแดง
น่ารักดีแต่ไม่มีเวลาชื่นชม เพราะคิมคิบอมมีสิ่งที่สำคัญกว่านั้น
“ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตั้งแต่ตอนไหน
อาจจะเป็นตั้งแต่ช่วยงานฉัน หรือไม่ก็ ..ตั้งแต่นายถีบรถฉันนั่นแหละ” นิ้วยาวเสยผมยุ่งๆ ของคนที่มุดไหล่จนเป๋ไปมา
ตาเรียวยังแดงแต่ก็จ้องนิ่งเพราะตั้งใจฟัง
“มารู้ตัวอีกทีก็อยากอยู่ใกล้ ๆ
อยากทำโน่นทำนี่ให้ อยากพาไปไหน ต่อไหน อยากให้อยู่ในสายตาตลอดเวลา” รู้สึกได้ถึงมือเล็กที่กำเสื้อเขาไว้ แถว ๆ เอว
“สบายใจเวลาฟังเสียง ใจเต้นเวลาได้ใกล้ชิด คิดถึงเวลาไม่เจอหน้า.
กับจองอึนนาฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้ ฉันถึงได้บอกว่าเพราะเป็นนาย... ทงเฮ”
ปากเม้มเข้าหากันหลุบตาต่ำเขาจึงค่อย
ๆ รวบคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้อีกครั้ง
“นี่คือเหตุผลที่ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ และเหตุผลเดียวที่ฉันจะลุกไปจากที่นี่
คือนายบอกกับฉัน ว่าไม่ต้องการฉัน"
“ไม่.. ไม่พูดหรอก”
เสียงแหบหวานดังพึมพำมาจากอกที่เจ้าตัวซุกอยู่
“นายรู้มั้ย
ฉันกลัวว่านายจะเห็นใจคนอื่นมากกว่าฉัน นายจะไล่ฉันไป”
“ไม่..
ฉันไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นหรอกนะคิบอม
ถึงฉันจะเศร้า จะเสียใจ
แต่ฉัน.. เห็นแก่ตัวกว่าที่นายคิดไว้... ฉันไม่อยากอยู่กับความเหงาแบบเดิมอีกแล้ว”
“ถ้าแค่เพราะเหงา ไม่ต้องเป็นฉันก็ได้นี่นา ทงเฮ”
“ไม่เหมือนกัน กับฮยอกหรือแม้กระทั่งเซฮุน ฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้..
นาย.. อย่ากลับไปหาเธอนะ” ตอนท้ายประโยคเสียงสั่นจน คิบอมต้องกอดกระชับแขนเข้าแน่น ๆ
แล้วจูบขมับเบา ๆ
“ขอบคุณนะทงเฮ ขอบคุณ”
คิบอมกดจูบไปทั่วด้วยความสุขที่กำลังเอ่อล้นออกมาจากข้างใน
เหมือนความอบอุ่นหอมหวานแผ่ซ่านออกจากตรงไหนไม่รู้ได้แต่คิมคิบอมกำลังระบายผ่านริมฝีปากให้อีกคนได้รับรู้เช่นกัน
แก้มหอมนิ่ม ๆ มีรอยชื้น
เปลือกตาบางแดงช้ำ
จมูกโด่งสวยปลายแดงก่ำ และริมฝีปากบางที่กัดเม้ม คิบอมจูบในทุกส่วนที่ลากริมฝีปากผ่าน แขน
ทั้งสองข้างโอบรอบตัวบางแนบไว้กับอก
ทั้งจูบทั้งสูดดมกลิ่นหอมตรงหน้า และ ยิ่งบดริมฝีปากหนักเมื่อทงเฮไม่ปฏิเสธ
จูบไล้ริมฝีปากบางที่เผยอออกช้าๆ และสั่นเล็กน้อยในยามที่เขาสอดแทรกเข้าไปซึมซับความหวาน ปลายลิ้นเล็กนุ่มอุ่นจนไม่อยากละห่าง
หน้าเรียวแหงนเงยและเอียงไปตามทิศทางอย่างเป็นธรรมชาติทำให้ลึกล้ำจนยากจะถอดถอน กดจูบเบาๆ อีกสองสามครั้งเพื่อปลอบคนหอบหายใจจนตัวโยนหน้าแดงก่ำ แว่วเสียงพึมพำเบา ๆ
ก่อนจะซุกหน้าลงที่ไหล่เขาอีกครั้ง
“.... บุหรี่”
“อ.. อ๋อ .. ใช่ ฉันสูบเมื่อกี้”
“ทำไมฉันไม่เคยเห็นว่านายสูบบุหรี่”
“ปกติไม่สูบ
ยกเว้นเวลาเครียดจริงๆ... เหม็นหรือเปล่า.. ฉันบ้วนปากแล้วนะ”
“ไม่เหม็น.. แต่”
“หือ?”
“มันหวิวๆ ... มันเหมือนขมๆในคอ แต่...มันก็ดูเท่ห์ๆ
ดี”
หน้าเล็กกดหนักพร้อมมือขยุ้มที่เสื้อบ่งบอกถึงความเขินอายของเจ้าตัว คิบอมหัวเราะในลำคอด้วยความรักใคร่
เลื่อนมือจากแผ่นหลังบอบบางมาประคองใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของความเขินอายแล้วจูบให้รางวัล
แผ่นหลังบางสัมผัสกับที่นอนนุ่ม สองแขนเกี่ยวกวัดกอดรั้งอีกคนให้จุมพิตลึกล้ำในขณะที่มือใหญ่สอดลึกเคล้นคลึงไปทั่วผิวนุ่ม
ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดจากจมูกโด่งและปากอิ่มที่สูดดมกดจูบไปทั่วใบหน้า ลำคอ ซุกไซ้ดูดดึงราวกับเกรงกลัวว่าผิวบางตรงหน้าจะเลือนหาย
หน้าเรียวแหงนเงยจนสุด ปากบางกัดแน่น
ระบายความอึดอัดทางลมหายใจหนักๆ
และปลายนิ้วขาวที่แทรกกดขยุ้มอยู่ที่ผมดำหนา
นุ่มนวล แต่เร่าร้อน
ขบเม้มจนผิวเนื้อบางที่ฐานคอติดขึ้นมากับริมฝีปากอิ่ม คิบอมยกตัวขึ้นมาเพื่อมองตาฉ่ำหวานของคนข้างล่างพร้อมกับมือใหญ่ที่ดึงกลับมาจากผิวเนื้อตึงใต้เสื้อเชิ้ตบางเพื่อปลดกระดุม
นิ้วขาวเลื่อนลงมาตามหลังคอ
ไหล่กว้าง แล้วมาขยุ้มที่แขนเสื้อตรงต้นแขนด้วยความเขินอาย
ตาเรียวจ้องมองความรู้สึกในหน่วยตาคมที่ไล่สายตาไปตามผิวของเขาที่กำลังถูกเปิดเผยจากเม็ดสีขาวที่เลื่อนหลุดจากรังดุม
ตาคมฉ่ำด้วยแรงปรารถนาทำให้ทงเฮอดรนทนไม่ไหว
เลื่อนมือขาวบางไปจับแผ่วที่ปลายหางตา “คิบอม.. อย่าไปมองใครแบบนี้อีกนะ”
ปากอิ่มระบายยิ้มพร้อมกับที่กระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออก ความเย็นของอากาศไล่แตะสัมผัสผิวบางทันทีที่เสื้อถูกแหวกออกด้วยมือใหญ่ ปลายนิ้วยาวแตะลงเบา ๆ ที่เอวบางก่อนจะค่อย ๆ
ทิ้งน้ำหนักและลากผ่านสีข้าง ชายโครง สูงขึ้นมาเรื่อย
ๆ พร้อมกับสบตาเรียวสวยที่จ้องมองอยู่ก่อน
“ทำไมล่ะทงเฮ”
“... คิบอมทำตาลามก” ปากบางยิ้มน้อย ๆ ขัดกับแก้มแดงก่ำจนคนที่คร่อมอยู่ด้านบนต้องโน้มลงไปจูบเบา
ๆ ก่อนจะเลื่อนไปสูดแก้มหอมหนัก ๆ
“ไม่ได้ตั้งใจทำหน้าลามกสักหน่อย”
นิ้วเล็ก ๆ
ที่ไต่อยู่ตามต้นคอและไรผมทำให้ความร้อนพุ่งริ้วเป็นเส้นๆ ในอกกว้าง กดจูบบนผิวไหล่เปลือยเรื่อยลงมาจนถึงแผ่นอก
“อื้อออ ... จริงๆ แล้วไม่ใช่หรอก”
“หืม?” สงสัยแต่ทว่าปากอิ่มก็ยังกดจูบไปเรื่อย
ๆ พร้อมกับมือที่ยังสัมผัสลูบไล้หนักจนถึงแผ่นอกบาง
นิ้วยาววนไปมาอยู่อย่างนั้น หน้าคมถูกมือขาวสัมผัสเข้าที่แก้มแล้วรั้งเงยให้สบตา
“ฉันก็แค่..
ไม่อยากให้นายมองคนอื่นเหมือนกัน”
คิบอมบดปากอิ่มเข้ากับริมฝีปากบางอย่างสุดรักพร้อมปิดกั้นเสียงครางของตัวเล็กทันทีที่นิ้วยาวเขี่ยสัมผัสบนปุ่มเล็กสีอ่อน
บดจูบสอดแทรกลิ้นอุ่นลึก ดูดดึงทุกความรู้สึกของทงเฮให้เปิดเผยออกมาพร้อมกับนิ้วยาวที่คลึงไปจนทั่ว ทั้งจุดเล็กและแผ่นอกบาง
อาจเพราะลงน้ำหนักมากเกินไปจึงโดนดันแรง
ๆ ที่ไหล่ คิบอมจึงถอนจูบช้า ๆ
แล้วลากมาที่ปลายคางแหลม ดูดกระเดือกเล็กๆ
เบาๆ เรียกเสียงครางฮือได้อย่างถูกใจ แล้วไล่ริมฝีปากลงต่ำเพื่อลิ้มรสความหวานล้ำที่รออยู่ที่ปลายนิ้ว
นิ้วเล็ก ๆ
นั้นทั้งหยิกทั้งขยุ้มอย่างไม่เกรงใจเส้นผม ต้นคอ และไหล่เขาเลยสักนิด
เกิดจากอารมณ์ที่ถูกเขาป้อนให้อย่างต่อเนื่อง และไม่คิดจะหยุด
จุดเล็ก ๆ บนแผ่นอกบาง ๆ
ขึ้นสีจัดหลังจากถูกดูดหนักและไล้เลียปลอบใจ
รอยแดงที่เกิดจากแรงที่เขาเผลอลงมากไปได้รับการปลอบขวัญด้วยปลายลิ้นลากผ่านเป็นทางยาว
แผ่นอกบางยกขึ้นสูงตามอารมณ์ของเจ้าตัวพร้อมบิดไปมาแต่ไม่สามารถออกจากวงแขนที่สอดรัดไว้ทางด้านหลังได้ เข่าถูกกดลงไปก่อนจะแทรกตัวลงตาม
ผิวบางทั้งหอมและหวาน
มันเป็นรสที่เกิดจากสัมผัสของความปรารถนาที่ลอยตลบอบอวลจนทำให้เขามัวเมาและดำดิ่งลงไปค้นหา ลึกล้ำ จนเหมือนจะสำลักแต่กลับยิ่งตักตวงเอาจากคนตรงหน้าอย่างถึงที่สุด
เข็มขัดและกางเกงนักศึกษาของคนข้างล่างถูกปลดออกด้วยมือสั่นเทาของเขา
เสียงครางแผ่วเบาผ่านริมฝีปากกัดแน่นยิ่งเร้าให้เขาเร่งทำตามอะไร สักอย่างที่กำลังอัดแน่นอยู่ภายในอก
ปลายนิ้ว ปลายเท้าชาหนึบเพราะเหยียดเกร็งและจิกแน่นบนที่นอน แขนยาวกอดรัดฟัดคนตัวเล็กอย่างไม่ออมแรง
กำลังจะขาดใจตายแล้ว...
อีทงเฮกำลังจะขาดใจ
อยากจะเอามือไปปิดปากร้อน ๆ
นั่นไว้ไม่ให้แนบความร้อนไปจนทั่วอย่างนี้
อยากจะหยิกนิ้วยาว ๆ ที่ไล่ลูบไปจนทั่วตัว
อยากจับมือมากัดโทษฐาน ลงแรงกับเขามากไปจนบางทีเขารู้สึกเจ็บ แต่มือสองข้างที่มีมันสั่นเกินจะทำอะไรไหว
ปากอ้าออกต่อว่าไม่ได้เพราะกลัวจะเผลอครางเสียงสั่น
บิดตัวจนเจ็บไปหมด บิดหนีความร้อนที่สัมผัสลากผ่าน
หรือบิดเพราะระบายความอึดอัดก็ไม่รู้ ยอดอกชาหนึบแต่ไวต่อสัมผัสจนน่ากลัว แค่เพียงลมหายใจร้อนปลิวผ่านก็หวิววาบ
แอ่นหลังจนปวดแต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย
เสียงรูดสายเข็มขัดผ่านหัวเหล็ก
รูดซิป
ตามด้วยสัมผัสของอากาศแตะไล่ไปตามโคนขาพร้อมกับกางเกงที่เขามองเห็นว่าติดไปกับมือใหญ่
และโยนทิ้งลงข้างเตียง
อายจนต้องพลิกตัวคว่ำหลบ แต่แรงกดแทรกลงระหว่างเข่าทั้งสองข้างและใช้ขาดันก่อนจะแทรกตัวตามลงมาทำให้เขาต้องรีบยกตัวขึ้นนั่ง
ท่ามันน่าอายเกินไป อีทงเฮทนไม่ไหวหรอก
“ดะ . .. เดี๋ยว คิบอม คิ ...
ฮื้ออ”
แขนยาวสองข้างไวและแข็งแรงเหลือเชื่อ
เพราะทันทีที่เขาลุกขึ้นนั่งและกระเถิบตัวออกแค่เพียงนิดเดียว เอวก็ถูกสอดรวบแล้วยกตัวจนขึ้นนั่งคร่อมบนหน้าขาแข็ง
ๆ ทันที.... คราวนี้น่าอายกว่าเดิมอีก
จูบถูกบดปิดกั้นจนเขาไม่สามารถพูดอะไรต่อได้
พร้อมกับกระชากสติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่น้อยนิดให้เลือนหายเป็นช่วง ๆ
มือสองข้างถูกจับคล้องไปบนหลังคอและไหล่กว้าง ขาถูกจับจัดวางให้พับอย่างพอเหมาะที่จะทิ้งตัวลงต้นขาคิบอมได้เต็มที่
มือใหญ่ที่จัดขาเขาให้เข้าที่ลูบลากยาวตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาจนถึงต้นขา
วนเวียนลูบไปจนทั่ว สลับกับกดน้ำหนักลงเป็นบางจุดตามต้นขาจนเขาเผลอกระตุก
จุ๊บ
ก่อนจะถอนจูบให้เขาได้กลืนอากาศคำโตอีกครั้ง แต่ปากร้อน ๆ
นั่นกลับไม่หยุดหายใจเหมือนเขา
ยังคงลากผ่านแล้วขบดูดติ่งหูจนเขาเผลอเบียดอกเข้ากับอกกว้างอย่างไม่รู้ตัว
มือลูบไปจนทั่วไหล่กว้างและแผ่นหลัง ผิวเรียบลื่นที่สัมผัสทำให้ต้องปรายตามอง เสื้อนักศึกษาของคิบอมหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“อื้อออ ... “
ปลายนิ้วยาวที่ไต่ตามกระดูกสันหลังทำให้เขาต้องยืดหลังตรงเพราะความวาบหวิวพุ่งเข้าเล่นงาน
แต่กลับเป็นการเปิดทางให้อกอยู่ในระดับพอเหมาะกับปากอิ่ม
หน้าคมฝังลงที่อกขาวแล้วดูดดึงเม็ดนิ่มจนต้องเผลอจิกลงแผ่นหลังสุดแรง
“อึก อืออออ ..”
มือใหญ่อีกข้างที่ลูบไล้อยู่บริเวณต้นขา
กดน้ำหนักด้วยปลายนิ้วหัวแม่มือวนไปมา ค่อย ๆ แทรกลึกเข้าสู่ความร้อนรุ่มที่เบียดเนื้อตัวแนบชิดกัน
ทันทีที่สัมผัสเข้ากับบางส่วนเขาสะดุ้งเฮือกและใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักอกกว้างทันที
“ไม่.. เดี๋ยว... คิบอม”
มือนั้นไม่หยุดอย่างที่เขาขอ
หรือเพราะคำขอของเขามันแผ่วเบาไร้ซึ่งน้ำหนักจนเกินไป น้ำหนักฟันที่ขบลงตามลาดไหล่และความอุ่นชื้นเลียไล้ช่วยบรรเทาอาการหวาดหวั่นในอก
ยิ่งร้อน ยิ่งล้วงลึก ยิ่งรูดรั้ง ยิ่งลงน้ำหนัก
มุดหน้าลงตรงฐานคอที่เชื่อมกับไหล่กว้าง แขนโอบรอบคอแน่นบางห้วงที่อารมณ์พุ่งขึ้นสูงฟันซี่เล็กลากลงบนผิวเนื้อแน่น
ๆ แต่ก็แทบไม่ช่วยอะไร
อะไรบางอย่างแล่นผ่านปลายประสาทนิ้วมือ
นิ้วเท้า ค่อยๆ ไหลเข้ามารวมกันที่ช่องท้อง
ส่วนหนึ่งค่อย ๆ อัดแน่นลงล่าง อีกส่วนกระจุกอยู่ตรงกลางอกและแน่นขึ้นเรื่อย ๆ
ตามจังหวะรูดรั้งของคนที่หอบหายใจหนักไม่ต่างกัน
ความจุกแน่นอกบีบอัดขึ้นสูง
จนต้องหลับตากัดปากแน่นและแหงนเงยจนสุดคอก่อนจะวาบขึ้นสู่สมองจนขาวโพลนพร้อม ๆ
กับอะไรสักอย่างที่หลุดออกจากลำตัวจนต้องกระตุกซ้ำ ๆ
แขนที่คล้องรอบคอทิ้งลู่ลงตามแรงโน้มถ่วง
ศีรษะที่แหงนเงยเอนหงายลงด้านหลัง
มือใหญ่ที่ประคองท้ายทอยค่อย ๆ
ผ่อนน้ำหนักแล้วเอนวางเขาลงจนแผ่นหลังและท้ายทอยแนบไปกับที่นอนนุ่ม
“แฮ่ก แฮ่ก ... ฮืออออ”
คนตัวเล็กหอบหายใจและครางหวานในลำคอ
ตายังคงปิดแน่น ปากเผยอหอบ ทิ้งน้ำหนักตัวทุกอย่างลงที่คนข้างล่าง
แม้จะผ่อนวางลงบนที่นอนแล้วแต่คนตัวเล็กก็ยังทิ้งแขนขาอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง
คิบอมโน้มตัวลงไปจูบที่เปลือกตาบางเบา
ๆ แล้วย้ายมากดจูบตรงตำแหน่งของหัวใจ
ดูดชิมความหวานของเนื้อบางจนขึ้นเป็นจ้ำตอกย้ำตำแหน่งที่เขาหมายมั่น
มือข้างที่ว่างขยับจัดท่าทางของคนที่ยังนอนหอบให้พอเหมาะ
ส่วนอีกข้างที่เลอะนั้นเลื่อนลงยังจุดซ่อนเร้นช้า ๆ
ความรู้สึกบางอย่างที่วิ่งไปทั่วร่างแล้วหลุดหายกลับมาอีกครั้งหลังถูกแตะสัมผัสบางส่วนแค่เพียงนิด
เหมือนปลายนิ้ว พื้นผิว
และทุกที่ตอบสนองแม้กระทั่งลมอ่อนปลิวผ่าน ประสาอะไรกับสัมผัสของคนที่ยังแทรกตัวอยู่หว่างขา วนเวียนลูบไล้จนเขาต้องครางผ่านลำคอเพราะถูกปลุกเร้าอีกครั้ง
และคราวนี้มันรวดเร็ว หนักหน่วง
ความร้อนวิ่งเป็นเส้นริ้ว ๆ
จากกึ่งกลางลำตัวไปจนทั่วทุกจุด ไม่ว่าจะเป็นปลายผมหรือปลายนิ้ว พร้อมๆ ความเจ็บ คับ
แน่น จนเหมือนจะตัวจะแตกออกเป็นเสี่ยง
ๆ เสียวซ่านจนต้องกัดปากแน่นจนเจ็บ ปลายนิ้วหยิกทึ้งที่นอนและเนื้อแน่นๆ
ของคนต้นเหตุจนนิ้วชาและปลายเป็นสีขาว ปลายนิ้วเท้าเองก็เกร็งจนเจ็บชาไม่ต่างกัน
“อื้ออ คิบอม ... คิบอม”
ตัวโยกคลอน สั่นไหว
พยายามเงยหน้าขึ้นมองแต่ทำไม่ได้เพราะ แรงโถมซัดจนหัวสั่นคลอนหงายเงย มือใหญ่กดหนักที่เอวทั้งสองข้างจนอึดอัดและหลังติดแน่นอยู่กับพื้นเตียง
“ฮะ ฮะ .. ฮึก
อื้อออออออ”
มือใหญ่ข้างหนึ่งละจากเอวไปเริ่มลูบขึ้นลงตามความยาวของบางส่วนที่ตอบสนองความรู้สึกอย่างรวดเร็วและเริ่มรูดรั้งอีกครั้งตามจังหวะเคลื่อนกายมือเล็กปัดป่ายแล้วคว้าหมับตรงข้อมือใหญ่ที่ทำหน้าที่เร่งจังหวะให้เขาสะท้าน
“เบาๆ ... เจ็บ”
น้ำหนักผ่อนลงพร้อมกับตัวโตที่โน้มลงมาแนบชิดและจูบลึก
แขนยาวข้างหนึ่งสอดเข้าใต้รักแร้อ้อมแผ่นหลังไปกดไหล่เล็กไว้แน่น ถอนจูบหวานแล้วแนบริมฝีปากลงที่ไหล่ ก่อนเริ่มขยับกายอีกครั้ง...อย่างหนักหน่วง
แขนที่ล็อคตัวไว้ทำให้เขาไม่สามารถบิดหรือขยับกายหนี
จึงคล้องคอคนตรงหน้าแล้วกอดไว้แน่นเพื่อจับจังหวะเคลื่อนไหวไปด้วยกัน เพราะค้นพบแล้วว่าวิธีนี้ทำให้เขาเจ็บ..น้อยลง
รูดรั้ง รุ่มร้อน หนักหน่วง ย้ำลึกซ้ำๆ
ก่อนที่บางสิ่งจะระเบิดขาวโพลนในหัวสมองอีกครั้งพร้อมกับเสียงทุ้มครางยาวคล้ายคนทรมานจวนเจียนขาดใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น